Joseph Guillemot – niezwykły mistrz olimpijski z sercem po prawej stronie

Niezwykły organizm, niezwykły człowiek

Joseph Guillemot to jedna z najbardziej fascynujących postaci w historii lekkoatletyki. Urodził się 1 października 1899 roku we francuskim Le Dorat, a jego życie od samego początku było pełne wyzwań. Jego przypadek medyczny był niezwykle rzadki – serce znajdowało się po prawej stronie klatki piersiowej. Jakby tego było mało, w czasie I wojny światowej został zatruty iperytem, co trwale uszkodziło jego płuca. Tego rodzaju problemy zdrowotne dla większości osób byłyby wystarczającym powodem, by unikać sportu. Guillemot jednak był inny.

Od wojny do biegowych sukcesów

Mimo poważnych problemów zdrowotnych Guillemot nie zamierzał rezygnować z aktywności fizycznej. Już w 1917 roku wygrał zawody swojego pułku w biegu przełajowym, a rok później zdobył tytuł wojskowego mistrza Francji. W 1920 roku zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Francji w biegu na 5000 metrów, co otworzyło mu drogę do startu na igrzyskach olimpijskich w Antwerpii.

Olimpijska sensacja w Antwerpii (1920)

Na igrzyskach olimpijskich Guillemot stanął naprzeciwko Paavo Nurmiego, fińskiego długodystansowca, który już wtedy budził respekt i uznawany był za faworyta. W biegu na 5000 metrów Fin narzucił mordercze tempo, próbując zmęczyć rywali. Jednak Guillemot nie tylko dotrzymał mu kroku, ale na ostatnim wirażu wyprzedził go po zewnętrznej stronie i pewnie zwyciężył, zdobywając złoty medal olimpijski.

Nieco później miał wystartować w finale biegu na 10 000 metrów, ale los rzucił mu kolejne wyzwanie. Na prośbę króla Belgii Alberta I bieg został przesunięty o trzy godziny wcześniej, ale Guillemot dowiedział się o tym… tuż po zjedzeniu obfitego obiadu. Nie było czasu na odpoczynek ani trawienie, musiał stanąć na linii startu, odczuwając skutki posiłku. Jakby tego było mało, jego własne buty zostały skradzione, a jedyne dostępne były za duże o dwa numery!

Mimo tych przeciwności Francuz zdołał ukończyć bieg na drugim miejscu, ustępując tylko Nurmiemu i zdobywając srebrny medal olimpijski. Startował jeszcze w biegu przełajowym, ale nie ukończył rywalizacji.

Dalsza kariera i rekordy świata

Po igrzyskach Guillemot kontynuował sportową karierę, odnosząc kolejne sukcesy. W 1922 roku zdobył mistrzostwo świata w biegach przełajowych zarówno indywidualnie, jak i drużynowo, a w 1926 roku powtórzył drużynowy triumf. Nie ograniczał się jednak tylko do zawodów – jego talent pozwalał mu bić rekordy świata.

Osiągnął najlepsze wyniki w:

biegu na 2000 metrów – 5:34,8,

biegu na 3000 metrów – 8:42,2.

Te imponujące czasy uczyniły go jednym z najlepszych długodystansowców swojej epoki.

Ostatnie lata i dziedzictwo

Po zakończeniu kariery sportowej Guillemot wycofał się z wielkiego świata sportu, ale jego historia nigdy nie została zapomniana. Zmarł 9 marca 1975 roku w Oradour-Saint-Genest, pozostawiając po sobie niezwykłą opowieść o determinacji, walce z przeciwnościami losu i sportowej wielkości.

Dziś jego wyczyny mogą wydawać się wręcz nierealne – biegacz z sercem po prawej stronie, z uszkodzonymi płucami, pokonujący legendę długodystansowych biegów i zdobywający złoto olimpijskie. To dowód na to, że prawdziwy mistrz nie zna granic, a sukces jest możliwy nawet wbrew wszelkim przeciwnościom.

Jeśli zainteresowała Cię niezwykła historia Josepha Guillemota i jego niezłomna walka o sportowe marzenia, zapraszamy do naszej sekcji Historia Sportu, gdzie znajdziesz więcej inspirujących opowieści o wybitnych atletach i ich niezwykłych osiągnięciach. Odwiedź także stronę główną, aby odkryć inne fascynujące historie.